Przodek nadsięwłomu może być prowadzony w skałach zwięzłych bez obudowy ścian do wysokości 5 m od pomostu roboczego, a w skałach średniozwięzłych – do wysokości 4 m. Przy nadsię- włomach o powierzchni przodku ponad 6 m2 czoło przodku należy przed opuszczeniem urobku z pomostu roboczego mocno obudować stropnicami.
Przy stosowaniu obudowy drewnianej, zarówno stałej, jak i tymczasowej, co trzeci wieniec obudowy powinien być osadzony w mocnych gniazdkach w ociosach. Szczeliny pomiędzy ociosami a obudową należy wypełnić klocami z twardego drewna, dobrze je zaklinowując. Drobne pustki należy wypełnić klinami, a przy obudowie ostatecznej również gliną łub chudą zaprawą.
Dużą zaletą przebijania szybu nadsięwłomem niepełnym przekrojem jest usunięcie możliwości skrzywienia szybu. Do wad należy konieczność zmiany kierunku prowadzenia robót z dołu do góry na kierunek z góry na dół przy poszerzeniu szybu. Przy przebijaniu szybu nadsięwłomem pełnym przekrojem konieczna jest ciągła kontrola przez mierniczych, czy nie doszło do skrzywienia osi szybu.
Jak już wspomniano poprzednio, obudowę ostateczną można wznosić po przebiciu pełnym przekrojem odcinka szybu 20 do 30 m z obudową tymczasową lub też równocześnie z wykonywaniem nadsięwłomu. W pierwszym przypadku do wypuszczenia urobku z przedziału zsypnego wznosi się obudowę szybu z dołu do góry na całym odcinku 20 do 30 m, w drugim przypadku – krótkimi odcinkami 1 do 3 m z dołu do góry.
Przy pierwszym sposobie występują trudności zabudowania w obudowie tymczasowej pomostów roboczego i zabezpieczającego oraz przegród szybowych dla przedziałów zsypnego, drabinowego i wyciągowego, a także trudność wyciągania elementów obudowy tymczasowej większych rozmiarów.
Leave a reply