O jakości węgla decyduje stopień uwęglenia właściwej organicznej substancji węglowej oraz zawartości balastu. Stopień uwęglenia wyrażony jest najogólniej zawartością pierwiastka C w bezpopiołowej i bezwodnej substancji węglowej.
Ze składników chemicznych węgla największe znaczenie przemysłowe ma więc zawartość czystego węgla, czyli pierwiastka C. Wynosi ona w węgiach kamiennych od 78 do 93%. Zawartość pierwiastka C decyduje o wartości opalowej węgla, przez którą rozumie się ilość ciepła, wyrażonego w dżulach (kilodżulach) wywiązującego się podczas spalania jednostki masy węgla. Wartość opalowa polskich węgli kamiennych wynosi od 18 840 do 30 140 kJ/kg.
Na wartość opalową węgli wpływa ujemnie, czyli ją zmniejsza, zawartość w nich wilgoci i popiołu. Następuje to dlatego, że wilgoć zużywa nieproduktywnie część ciepła na ciepło parowania wody, a popiół stanowi część niepalną węgla.
Zawarta w węglu wilgoć składa się z wilgoci wewnętrznej, tzw. konstytucyjnej, związanej chemicznie z substancją węgla, z wilgoci higroskopijnej, wchłanianej przez węgiel z otaczającej atmosfery oraz z wilgoci przemijającej, pokrywającej cząstki węgla cienką błoną wody w razie zetknięcia się węgla z wodą. Węgiel w czasie przechowywania go w suchym miejscu pozbywa się wilgoci przemijającej, czyli zewnętrznej i zawiera tylko wilgoć higroskopijną i wewnętrzną. Zawartość wilgoci higroskopijnej w węglach kamiennych jest zmienna, maleje od węgli płomiennych (7%), osiągając minimum przy typach 35 do 37 (1%), w miarę zaś wzrostu uwęglenia – wilgoć znowu wzrasta (4%). Wilgoć higroskopijną można usunąć podgrzewając węgiel do temperatury 105-110°C.
Leave a reply