Po przeprowadzeniu wielu prób opracowano w Polsce technologią wykonania obudowy betonowej w warunkach szybu mrożonego do głębokości 400 i więcej metrów. Obudowa betonowa wykonywana jest w tych warunkach ze specjalnie przygotowanego dwufrakcjowego betonu na kruszywie bazaltowym. Uzyskuje on wytrzymałość na ściskanie od 40,0 do 50,0 MN/m2, co zapewnia trwałość obudowy przy dostatecznej jej wodoszczelności.
Dla uniknięcia zbyt dużej liczby połączeń poszczególnych odcinków obudowy wykonuje się ją odcinkami o długości 20 do 30 m, zabezpieczając wpierw zamrożone ociosy szybu obudową prowizoryczną, tzw. obudowę wstępną z cegły klinkierowej, przejmującą ciśnienie zamrożonego plastycznego górotworu do czasu wykonania obudowy ostatecznej betonowej.
W warunkach dużych ciśnień zamrożonego górotworu, gdzie nie wytrzymuje już obudowa wstępna z cegły klinkierowej stosuje się obudowę wstępną z prefabrykowanych profilowanych bloków betonowych tzw. paneli.
W celu zwiększenia wodoszczelności obudowy stosuje się również pomiędzy obudową wstępną a obudową ostateczną wkładkę izolacyjną z folii z tworzyw sztucznych o grubości 3 mm.
Obudowa żelazo-betonowa nie znajduje w budownictwie szybowym dużego zastosowania. Przy metodach specjalnych stosuje się ją przy obudowie opuszczanej, kesonowej, ponadto przy wier- ceniu szybów i głębieniu z zamrażaniem skał. Dużą wadą obudowy żelazo-betonowej jest szybka korozja wkładek stalowych. Czyniono także próbę zastosowania tubingów żelbetowych. Obudowa ta nie wykazała jednak dostatecznej wodoszczelności.
Leave a reply