Do specjalnych metod głębienia szybów zaliczyć należy te metody, przy których przed przystąpieniem do bezpośredniego urabiania skał wykonuje się różnego rodzaju zabiegi umożliwiające urabianie i wybieranie skały oraz wykonanie obudowy ostatecznej szybu. Konieczność zastosowania specjalnych metod głębienia zachodzi w tych przypadkach, gdy:
– głębienie szybu w skałach wodonośnych i zwięzłych (np. piaskowcach, wapieniach) metodą zwykłą wskutek dużego dopływu wody jest bardzo utrudnione i nieopłacalne łub wręcz niemożliwe,
– głębienie szybu metodą zwykłą w skałach zawodnionych o małej zwięzłości lub kurzawkowych jest niemożliwe.
Spośród specjalnych metod głębienia szybów omówione zostaną metody, z których większość znajduje zastosowanie przy głębieniu szybów w górnictwie polskim. Metodami tymi, poza omówioną już w podręczniku dla klasy II (Górnictwo cz. I) metodą obudowy wbijanej oraz obudowy opuszczanej, są:
– m.etoda kesonowa,
– metoda obniżania poziomu wód gruntowych,
– metoda chemicznego zestalania skał,
– metoda fizycznego utwardzania skał przez:
– cementację,
– glinizację,
– hituminizację,
– metoda wiercenia szybów,
– metoda zamrażania skal.
Metody te mogą być stosowane przy głębieniu szybu oddzielnie, kolejno (np. wpierw metoda obudowy wbijanej, a później metoda obudowy opuszczanej) lub łącznie (np. metoda kesonowa w połączeniu z obniżaniem poziomu wód gruntowych).
Leave a reply