Metoda sejsmologiczna. Metoda ta polega na rejestracji wstrząsów górotworu rejestrowanych przez stacje sejsmologiczne. Stosowane są dwie metody badań sejsmologicznych z wykorzystaniem:
– regionalnych sieci stacji sejsmograficznych, usytuowanych w obrębie całego zagłębia węglowego,
– lokalnej sieci stacji sejsmograficznych, usytuowanych w obrębie jednej kopalni.
Oprócz wymienionych metod, prowadzone są inne sposoby umożliwiające przewidywanie stanu zagrożenia tąpaniami. Do sposobów tych zalicza się:
– metodę mikrosejsmologiiczną,
– metodę geoelektryczną,
– metodę ultradźwiękową.
Metoda mikrosejsmologiczna polega na rejestracji wstrząsów górotworu o energii ur do iUs J i związane z nimi zjawiska sejsmiczne. Wstrząsy powstają w momencie gwałtownych odprężeń skal, wprawiających w ruch drgające cząstki górotworu, które przenoszą się dalej od ogniska dając efekt wstrząsu, który odbierany jest przez czujniki zainstalowane w wybranych miejscach kopalni, w skład których wchodzi przetwornik oraz wzmacniacz. Sygnał z czujnika jest podawany linią przewodową na powierzchnię, gdzie zlokalizowany jest odbiornik, przeważnie sprzężony z rejestratorem i ewentualnie urządzeniami wskaźnikowymi. Na terenie kopalni rozmieszcza się 8 do 12 czujników, które w zasadzie obejmują nasłuchem cały obszar kopalni.
Uwzględniając zarejestrowane dane określa się aktywność mikrosejsmiczną badanego rejonu kopalni. W Głównym Instytucie Górnictwa opracowano pięciostopniową skalę aktywności mikrosejsmicznej. Według tej skali wyróżnia się następujące klasy aktywności mikrosejsmologicznej.
Leave a reply