Niecka Sródsudecka przecięta jest uskokami przebiegającymi w różnych kierunkach. Wzdłuż północno-wschodniego brzegu Zagłębia w Zatoce Wałbrzyskiej charakterystyczne są serie uskoków, przebiegających mniej więcej równolegle do siebie i brzegu niecki. Do nich należy też w rejonie Nowej Rudy tzw. uskok wielki Zatoka Wałbrzyska dzieli się na dwie asymetryczne niecki: wschodnią – Sobięcińską i zachodnią – Górecką.
Zaleganie pokładów charakteryzują zmienne nachylenia, dochodzące na brzegach niecki do 70 i więcej stopni, oraz ścienienia i zgrubienia. Trudne warunki geologiczne sprawiły, iż zagospodarowano obszary górnicze w rejonie Wałbrzycha i Nowej Rudy, gdzie na powierzchni 220 km2 zasoby węgla określono na 570 min t.
W !/stępowanie gazów. Karbon produktywny w polskiej części Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego jest silnie gazonośny. Występuje w nim nie tylko metan, który ma tu mniejsze znaczenie, ale przede wszystkim dwutlenek węgla (C02). Z dwutlenkiem węgla związane są wyrzuty gazów i skał nieraz bardzo silne. Wszystkie kopalnie Zagłębia należą do kopalń zagrożonych wyrzutami gazów i skał, najbardziej zaś kopalnie rejonu Nowej Rudy. W czasie normalnej eksploatacji wydziela się tam do 60 m3 C02 na 1 t wydobytego węgla.
W rejonie Nowej Rudy dotychczas było 836 wyrzutów (do końca 1960 r.), wyrzuconych zostało około 205 000 t węgla i skał płonnych w czasie największego wyrzutu zostało wyrzuconych ponad 7500 t skał.
Zagrożenie wyrzutami nie jest jednakowe w całym rejonie Zagłębia (mniejsze w Niecce Sobięcińskiej w rejonie Wałbrzycha), wyróżnia 'się więc obszary o różnym stopniu zagrożenia. Intensywność wyrzutów rośnie na ogół z głębokością eksploatacji. Przeprowadzone badania wykazały, że CÓ2 jest prawdopodobnie doprowadzany szczelinami uskokowymi. Uskoki i warstwy przepuszczalne dla gazu rozprowadzają C02 w utworach produktywnego karbonu. Gazem nasycają się skały porowate, a przede wszystkim pokłady węgla. Szczególnie w pobliżu uskoków węgiel bywa bardzo silnie nasycony gazem.
Zawodnienie kopalń Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego. W rejonach, w których prowadzona jest eksploatacja, karbon produktywny wychodzi bezpośrednio na powierzchnię lub przykryty jest bardzo cienkim nadkładem. Powoduje to, że wody powierzchniowe lub wody z opadów atmosferycznych przesiąkają stosunkowo łatwo do kopalń przez porowate skały karbońskie, przez uskoki i spękania naturalne oraz wywołane wybieraniem węgla. W związku z tym, większe opady atmosferyczne i, woda pochodząca z roztopów powodują okresowy zwiększony dopływ wody do kopalni. Średni dopływ wody do kopalń wynosi od 2 do 7 m3 na 1 t wydobycia.
Leave a reply