Wskutek wiercenia gromadzą się na dnie otworu rozkruszone skały, zwane zwiercinami, które utrudniają dalsze wiercenie. Zachodzi zatem konieczność usuwania urobku (zwiercin) z dna otworu wiertniczego, co odbywa się za pomocą łyżki po wyciągnięciu przewodu wiertniczego lub przy zastosowaniu wiercenia ręcznego z płuczką.
Łyżka jest to rura zakończona u dołu cylindrem z zaworem w kształcie klapy, kuli lub grzybka (rys. 3.2la, b). Łyżkę zawiesza się na linie, opuszcza się do otworu, a wyciąga za pomocą wciągarki. Dla lepszego napełnienia łyżki urobkiem podnosi się ją i uderza nią kilka razy w dno otworu.
Opisany sposób suchego wiercenia wymaga częstego wyciągania i opuszczania przewodu wiertniczego, powodując długie przerwy w wierceniu otworów i zmniejszając tym samym postęp wiercenia. Aby tego uniknąć, do wynoszenia (wypłukiwania) urobku z otworu zastosowano wodę dlatego metoda ta nazywa się wierceniem płuczkowym.
Urządzenie do ręcznego wiercenia płuczkowego przedstawiono na rys. 3.22. Pompa tłokowa przetłacza przez wąż i głowicę płuczkę wodną do rurowych żerdzi wiertniczych, a następnie do świdra mającego kanały wodne. Płuczka, wypływając pod ciśnieniem z kanałów wodnych świdra, zabiera ze sobą urobione okruchy skalne i wypływa z nimi na powierzchnię ziemi pomiędzy ścianą otworu wiertniczego a żerdziami wiertniczymi.
Pobieranie próbek przy wierceniach udarowych ręcznych. Celem zbadania kolejności i warunków zalegania oraz rodzaju przewiercanych skał pobiera się odpowiednie pi óbki skał. Przy wier-
Wiercenia udarowe mechaniczne. Opisane wiercenia udarowe ręczne dochodzą w najdogodniejszych ’warunkach do 30 m głębokości. Głębsze otwory trzeba wiercić maszynowo – przy zastosowaniu silników spalinowych lub elektrycznych. Wiercenie udarowe mechaniczne ze względu na sposób usuwania urobku może być wykonywane – podobnie jak ręczne – jako suche lub płuczkowe.
Leave a reply