Do wynoszenia urobku, stosowana jest powietrzna pompa wyporowa tzw. pompa Mamut. Rurą 5 o średnicy 50 mm, znajdującą się w środku przewodu wiertniczego i sięgającą do dna szybu,' doprowadza się powietrze sprężone o ciśnieniu 0,8 MPa. Powietrze to rozprężając się wprawia w ruch płuczkę iłową, która wypełnia szyb aż do poziomu wód gruntowych i powoduje wynoszenie urobku na powierzchnię przez przewód wiertniczy, skąd jest odprowadzany za pomocą specjalnego wylewu 6.
Płuczka iłowa z urobkiem kierowana jest do osadników 7, a stąd po osadzeniu urobku – z powrotem do szybu. Płuczka iłowa ma ważne zadanie utrzymania nie obudowanych ścian wyrobiska, znajdujących się pod ciśnieniem skał oraz wody i dlatego musi mieć odpowiedni ciężar właściwy {zwykle 11,5 do 12,8 kN/m3), zdolność utrzymywania się w koloidalnym (zawiesinowym) stanie przez dłuższy czas, małą zawartość piasku (2 do 3%).
Do wiercenia szybów w skałach zwięzłych stosuje się przyrząd wiertniczy innego typu – z gryzakami (odpowiednio frezowane stalowe walce), podobnymi w konstrukcji do gryzaków stosowanych przy wierceniach naftowych.
Po wywierceniu szybu do określonej głębokości zakłada się obudowę, zwykle ze stalowych szczelnych pierścieni (tubingów) lub pierścieni żelbetowych. W celu umożliwienia założenia obudowy wykonuje się szczelny żelbetowy pomost podchwycony w środku za pomocą mocnego stalowego przewodu rurowego. Po ustawieniu na tym pomoście pierwszej partii tubingów opuszcza się całość do szybu, aż się wesprze na płuczce. Pomost wraz z tubingami utrzymuje się dzięki wyporności płuczki i podtrzymywaniu go przewodem rurowym. W miarę zakładania od góry tubingów, płuczkę odprowadza się przewodem rurowym, pomost zaś wraz z1 obudową stopniowo opuszcza się głębiej. Po założeniu obudowy uszczelnia się pustki poza obudową przez wtłaczanie cementu.
Leave a reply