Obudowa ta stosowana jest w wyrobiskach korytarzowych o długim okresie istnienia, a więc w przecznicach, przekopach. Obudowa murowa z cegły składa się z fundamentów 1, murów oporowych 2 oraz sklepienia 3 (rys. 8.43). Kształt obudowy murowej jest zależny cd kierunku i wielkości ciśnień górotworu.
Grubość murów wynosi 1V2 do 2V2, a nawet 3 cegły. Mury oporowe ustawia się pionowo. W przypadku wielkich ciśnień mogą one być rozszerzone u dołu niezależnie od nachylenia murów do środka.
Kształt sklepień zależny jest od. wielkości ciśnienia i od szerokości chodnika. Im większe jest ciśnienie, tym większy musi być stosunek strzałki do cięciwy. Cięciwą nazywa się szerokość chodnika pomiędzy murami oporowymi a strzałką pionową – wysokość od końca murów oporowych do szczytu sklepienia. Stosowane są najczęściej trzy rodzaje sklepień (rys. 8.44): para boliczne 1, cylindryczne 2 oraz beczkowe 3. Różnicę między tymi rodzajami sklepień wyraża zależność strzałki sklepienia od szerokości wyrobiska, która wynosi dla
Przed wykonaniem wrębu na fundament stawia się pod stropnicę stojaki tymczasowe, a stojaki końcowe usuwa się. Na fundamencie wznosi się mury oporowe. Cegły w murze układa się według pewnego porządku zwanego wiązaniem. Najczęściej stosuje się wiązanie pospolite, zwane również kowadełkowym (rys. 8.45o) oraz wiązanie krzyżowe (rys. 8.45b). Przestrzenie wolne za murami można w wyjątkowych warunkach zalać podsadzką hydrauliczną i w ten sposób wypełnić je piaskiem.
Wykonanie sklepienia rozpoczyna się do ustawiania na murach oporowych krążyn 1, które mogą być drewniane (rys. 4.46a) lub stalowe (rys. 8.46b). Na krążynach układa się tzw. odeskowanie 2, na którym układa się sklepienie z cegieł. Układanie sklepienia rozpoczyna się od murów oporowych, a zamyka w jego środku cegła zamykająca sklepienie jest przyciosana w kształcie klina i nosi nazwę zwornika. Gdy nie ma dużych ciśnień, można krążyny zdjąć już po kilku dniach. Należy pamiętać, że w żadnym przypadku nie wolno pozostawiać pustych przestrzeni za murami. Wolną przestrzeń między ścianami i sklepieniem obudowy a górotworem wypełnia się odłamkami skały (wykładką) wykonując tzw. poduszkę. Odłamki skalne przejmują pierwsze obciążenie i stopniowo przekazują na obudowę.
Leave a reply