Założenie dźwigarów głównych zbrojenia w czasie wykonywania obudowy ostatecznej nie napotyka na większe trudności. Dźwigar zakłada się w uprzednio przygotowane gniazdka w obu dowie, opuszczając go z góry w dół. Po ułożeniu dźwigara w prawidłowym położeniu zamurowuje się końce dźwigara i kontynuuje się zakładania obudowy ostatecznej. Sposób ten zapewnia lepsze zamurowanie końców dźwigara w murze. Daje on się jednak stosować wtedy, gdy w szybie nie prowadzi się robót strzelniczych.
Najczęściej zbrojenie szybu wykonuje się po wzniesieniu ostatecznej obudowy szybu. W tym przypadku pozostawia się w obudowie w czasie jej wznoszenia lub wykonuje się podczas zbrojenia specjalnego rodzaju gniazdka (rys. 11.68).
W obudowie szybowej wykonuje się z jednej strony dźwigara gniazdka o szerokości umożliwiającej swobodne jego włożenie i zamurowanie. Głębokość gniazdka równa się podwójnej długości, na jaką ma być zamocowany dźwigar w murze szybowym. Dla umożliwienia wprowadzenia dźwigara w długie (głębokie) gniazdka wykonuje się po jednej stronie w murze gniazdko o normalnej długości, lecz z tzw. zawodem (wcięciem) umożliwiającym wprowadzenie dźwigara w oba gniazdka. Zakładanie dźwigarów bocznych, które jedną stroną są zamurowane w gniazdku, a drugą przykręcone do głównych dźwigarów, nie nastręcza większych trudności. Po włożeniu dźwigara jednym końcem do gniazdka, drugi koniec przytwierdza się śrubami do założonych w gniazdkach, lecz nie zamurowanych, dźwigarów głównych. Po sprawdzeniu prawidłowości zamurowuje się całość ramy zbrojenia.
Aby umożliwić wkładanie dźwigarów szybowych bez wykuwania długich gniazdek (z zawodem) oraz aby ułatwić późniejszą wymianę dźwigarów w przypadku ich skorodowania lub uszkodzenia, umocowuje się obecnie dźwigary nie bezpośrednio
Leave a reply