Dla sprawnego przetłaczania chemikaliów konieczne są dwie pompy. Unika się przez to częstego przepłukiwania pomp wodą. Również pożądane jest wtłaczanie każdego roztworu odrębnymi rurkami. Dla zestalenia 1 m:i skały konieczne jest wtłoczenie około 250 dcm szkła wodnego i około 300 dcm3 roztworu chlorku wapnia.
W przypadku konieczności zestalania skał znajdujących się na pewnej głębokości zabieg ten opłaca się wykonywać nie z powierzchni, lecz z szybu. W tym celu na pewnej głębokości w szybie (rys. 11.37) sporządza się dostatecznie wytrzymały korek betonowy 1 rozparty o obudowę szybu 2 i osadza się w nim odpowiednią liczbę króćców 3 z zaworami. Poprzez króćce w betonie wbija się do piasku rurki 4, uszczelnia się połączenia z króćcami i wtłacza chemikalia. W przypadku trudności przy wbijaniu rurek wierci się na określoną głębokość otwory i do nich wprowadza rurki.
Oprócz wymienionych chemikaliów stosowanych w praktyce od kilkudziesięciu lat, stosuje się od kilkunastu lat inne środki chemiczne charakteryzujące się zazwyczaj mniejszą lepkością aniżeli poprzednie omówione np. żywice karbamidowe, ligno- chrom.
Żywice karbamidowe są to wodne roztwory mocznika i formaldehydu. Reakcja chemiczna polega na przyłączeniu się formaldehydu do grup amidowych mocznika z wytworzeniem wielo- cząsteczkowych żywic nierozpuszczalnych w wodzie. Jako katalizator reakcji stosuje się najczęściej kwas solny. Wytrzymałość na ściskanie czystego piasku zestalonego karbamidami dochodzi do 10,0 MPa. Środek ten może być stosowany do utwardzania uszczelniania skał porowatych i szczelinowatych oraz utwardzania skał luźnych o współczynnikach filtracji k ł> 3 104 cm/s.
Leave a reply