0

Cementacja wyprzedzająca skał

Cementację wyprzedzającą można wykonać dwoma sposobami: przez otwory odwiercone wokół szybu z powierzchni ziemi (rys. 11.39) lub przez otwory wiercone z dna szybu (rys. 11.40),

Pierwszy sposób stosuje się przy zaleganiu skał o stosunkowo dużej grubości, które należy cementować niezbyt głęboko pod powierzchnią ziemi. Roboty związane z cementacją wyprzedzającą można podzielić na:

– prace badawcze inżynieryjno-geologiczne i hydrogeologiczne zmierzające do ustalenia najwłaściwszych warunków cementacji,

– sporządzenie projektu technicznego i wykonawczego prowadzenia cementacji,

– wykonanie korka cementacyjnego (przy cementacji z dna szybu),

– przygotowanie do wiercenia i wiercenie otworów cemen- tacyjnych,

– przygotowanie urządzeń do cementacji,

– przygotowanie roztworu cementowego,

– wtłaczanie roztworu cementowego w skałę,

– kontrolę przebiegu cementacji,

– głębienie szybu w zacementowanej skale i wykonywanie obudowy ostatecznej.

Zgłębianie szybu z wyprzedzającą cementacją kał daje pozytywne wyniki w żwirach oraz w warstwach zwięzłych lecz szczelinowatych (np. piaskowce, wapienie, dolomity), z dużym dopływem wody o znacznym ciśnieniu hydrostatycznym. Dla tych warunków metodę tę można stosować na każdej głębokości. Metody tej nie można stosować:

– do cementacji płynnych piasków, kurzawek i glin, bo wtłoczony roztwór przenika na małą odległość, cement zatrzymuje się, utrudniając przenikanie dalszych cząsteczek,

– przy dużej agresywności wód, które mogą utrudnić, a nawet uniemożliwić wiązanie cementu,

– przy przepływie podziemnych wód z prędkością większą od 80 m na dobę,

– przy uszczelnianiu skal z pustkami dużej objętości.

Rozłożenie i wiercenie otworów eementacyjmjch

Rozłożenie i wiercenie otworów eementacyjmjch. Przy cementacji wyprzedzającej z powierzchni ziemi (patrz rys. 11.39) otwory cementacyjne 1 rozkłada się na okręgu wokół szybu. Średnica okręgu jest 3 do 4 m większa od średnicy szybu w wyłomie. Odstęp między otworami wynosi 2 do 3 m. W skalach piaszczystych osypujących się otwory się ruruje. W strefie podlegającej cementacji otworów się nie ruruje. W przypadku zaciskania otworu należy go zarurować, a po opuszczeniu do otworu perforowanej rury cementacyjnej usunąć rury okładzinowe.

Otwory cementacyjne wierci się i cementuje na pewną głębokość strefami. Długość strefy zależy od charakteru skał i wynosi od 10 do 25 m. Po zacementowaniu otworu pozostawia się go w spokoju przez 2 do 12 h dla związania cementu, a następnie zwierca się korek w otworze i wierci się otwór dalej. Do przeprowadzenia cementacji wystarcza średnica otworu 75 do 100 mm. Dla ułatwienia wierceń do większej głębokości wierci się otwory o większej średnicy 100 do 200 mm. '

Otwory wierci się sposobem udarowym lub obrotowym. Po ukończeniu wiercenia otwór przepłukuje się czystą wodą, stosu- jąc stopniowo takie same ciśnienie, jak i przy cementacji. Wykonane przepłukiwanie otworu wodą i próbne pompowanie zezwala na ustalenie wodochłonności górotworu, a tym samym na określenie sposobu cementacji.

Przy cementacji skał z dna szybu (patrz rys. 11.40) liczba odwierconych otworów zależy, podobnie jak poprzednio, od średnicy, szybu i od charakteru skal. Kąt odchylenia otworów od pio-

Odległość między otworami u góry wynosi 0,8 do 1,5 m, średnica otworów 30 do 50 mm, a długość odcinka 10 do 25 m. Otwory wierci się najczęściej naprzeciwległe ciężkimi wiertarkami udarowymi, cementuje się również naprzeciwległe otwory.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>