Tubingi opuszcza się do szybu na linie maszyny wyciągowej, uchwycone za pomocą specjalnych uchwytów. Przy wykonywaniu obudowy tubingowej ważną czynnością jest umiejętne skręcenie poszczególnych segmentów dla zapewnienia szczelności oraz uniknięcia zbyt dużych naprężeń.
Po ułożeniu odcinka obudowy szybu (między dwoma wieńcami podstawowymi) uszczelnia się przestrzeń (pustkę) pomiędzy ścianami tubingów a ociosami szybu przez wtłaczanie roztworu cementu przez otwory znajdujące się w ścianach tubingów.
W razie zastosowania obudowy tubingowej w szybach zamrażanych należy bardzo uważnie i stopniowo przeprowadzać odmrażanie, gdyż szybkie zmiany temperatury mogą doprowadzić do pęknięcia obudowy. Lekceważenie tego nieraz już spowodowało wdarcie kurzawki i zniszczenie szybu.
Obudowa stalowo-betonowa stanowi udoskonalenie obudowy tubingowej. W miejsce poszczególnych elementów tubingowych montuje się w szybie elementy stalowe ukształtowane z blach stalowych uodpornionych na działanie wód agresywnych. Elementy te łączy się między sobą najczęściej spawami. Przestrzeń za stalowymi elementami betonowymi wypełnia się betonem (rys. 11.52). Stosuje się jeden lub dwa płaszcze tych elementów. Uzyskana tak obudowa wykazuje dużą szczelność, elastyczność i mały opór dla przepływu powietrza. Jako obudowa plastyczna umożliwia ona eksploatację złoża w filarze ochronnym szybu. W Polsce tego rodzaju obudowy jeszcze nie stosowano.
Leave a reply