Zwiększenie postępu głębienia szybu łączy się ściśle ze zmniejszeniem czasu załadowania odstrzelonego urobku. Dlatego też dąży się do zastąpienia mało wydajnej ciężkiej pracy ludzkiej urządzeniami mechanicznymi. Spośród stosowanych ładowarek najszersze zastosowanie znalazły ładowarki chwytakowe, które chwytają urobek koncentrycznie zaciskającymi się szczękami (4 lub 6).
Rozróżnia się ładowarki chwytakowe z ręcznym lub mechanicznym wodzeniem. W polskim budownictwie szybowym stosuje się ładowarkę chwytakową z ręcznym wodzeniem typu Gryf-lp lub Gryf-2 polskiej produkcji i ładowarkę chwytakową z mechanicznym wodzeniem produkcji radzieckiej typu KS-2u lub polskiej typu CŁS.
Ładowarka Gryf-2 składa się z trzech zasadniczych części: podnośnika pneumatycznego, służącego do podnoszenia ładowarki napełnionej urobkiem nad kubeł i po jej opróżnieniu do ponownego opuszczania, chwytaka ze szczękami roboczymi i urządzenia sterowniczego. Ładowarka poruszana jest energią powietrza sprężonego.
Urządzenie sterownicze zbudowane jest w postaci ramy wykonanej z rur będących jednocześnie przewodami powietrza sprężonego. Za pomocą rękojeści umieszczonych na wspomnianej ramie obsługujący ładowarkę ma możność sterowania zaworami, czyli wykonuje następujące czynności: podnoszenie ładowarki, otwieranie chwytaka, opuszczanie ładowarki, zamykanie chwytaka oraz unieruchamianie chwytaka i podnośnika.
Ładowarkę w szybie zawiesza się na linie o średnicy 20 mm, nawiniętej na kołowrót z napędem pneumatycznym. Kołowrót zabudowuje się na powierzchni, na pomoście stałym w szybie, we wlotach na podszybiu lub na pomoście wiszącym. Na rys. 11.17 przedstawiono usytuowanie ładowarki w szybie. Koło- wrót 5 zabudowany jest na pomoście wiszącym 1. Pomost ten zawieszony jest za pomocą czterech do ośmiu łańcuchów i zawiesia 3 na linie i unieruchomiony rozporami i. Lina z kołowrotu skierowana jest do środka szybu krążkiem 6. Na linie zawieszony jest chwytak 2.
Leave a reply