Przy strzelaniu momentalnym materiał wybuchowy może być odsłonięty w dwóch przypadkach: – 1. jeśli przez otwór przechodzi szczelina łącząca go z atmosferą przodku, – 2. jeśli MW jest użyty do rozbijania kęsów.
Badania wykazały, że szczeliny łączące otwór strzałowy z atmosferą przodku zwiększają ryzyko zapłonu metanu. Z tego względu górnicze przepisy zabraniają w polach metanowych roz- sadzania luźnych brył kamienia i węgla za pomocą MW, jak również odpalania ładunków wolno przyłożonych.
Przy strzelaniu czasowym zachodzi duże niebezpieczeństwo odsłonięcia otworu w czasie odpalania strzału przy bezpośrednim kontakcie MW z mieszaniną wybuchową metanu. Rozróżnić można następujące przypadki:
– amputację otworu (rys. 10.31), tj. urwanie skały przez otwór 1 w obrębie otworu sąsiedniego 2, z nią również zostaje odrzucona przednia część otworu 2 wraz z przybitką MW w otworze 2 detonuje wtedy bez przybitki
– odsłonięcie otworu sąsiedniego 2 (rys. 10.32) wzdłuż ładunku przez wcześniejszy otwór 1
– zerwanie otworu – strzał wcześniejszy 1 (rys. 10.33) po woduje urobienie skały wraz z otworem sąsiednim 2 tak, że w rezultacie materiał wybuchowy otworu 2 detonuje całkowicie odsłonięty, gdy wyrzucony zostaniesz urobkiem na spąg. _
Wszystkie wymienione przypadki stwarzają warunki i możliwości zapłonu metanu. Najniebezpieczniejszy jednak jest przypadek drugi, tzn. boczne odsłonięcie otworu.
Zrealizowanie wymienionych warunków wymaga jednak pewnego czasu. Im zwłoka między strzałami jest krótsza, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo zaistnienia omawianych przypadków.
Zmniejszenie prawdopodobieństwa zaistnienia wymienionych przypadków do możliwego minimum uzyskuje się przez stosowanie ZE milisekundowych, co stanowi, oprócz poprzednio wymienionych – ich zasadniczą zaletę.
Leave a reply