Hydroszczelinowanie skał stropu zasadniczego z chodników przed frontem eksploatacji zastosowane zostało w kopalniach Gottwald i Dymitrow. W wymienionych kopalniach użyto do wiercenia otworów wiertnic MDR-06-Ae oraz pompy o ciśnieniu maksymalnym do 60 MPa i wydajności 55 l/min, przewody wysokociśnieniowe i głowice uszczelniające Gesbo. Wytrzymałość na ściskanie szczelinowatych piaskowców stropowych wynosiła 40 do 120 MPa, a porowatość 5 do 6%. Wskutek bezciśnieniowego' nasycania piaskowców wodą przez 48 godzin nastąpił spadek wytrzymałości na ściskanie o 22%, wytrzymałości na rozciąganie o około 33%. Stwierdzono, że wskutek wtłaczania wody szczeliny powstają w miejscach największych koncentracji naprężeń rozciągających w górotworze. W czasie wtłaczania wody do otworu prowadzona była kontrola skuteczności zabiegu za pomocą nasłuchu sejsmoakustycznego. Kontrola aktywności sejsmoaku- stycznej górotworu umożliwia określenie hydroszczelinowania, tzn. określenie czasu, w którym wskutek wtłaczania wody powstają spękania w skałach. Nie otrzymuje się jednak dokładnych informacji o liczbie i usytuowaniu szczelin.
Odprężające wiercenie otworów wielkośrednicowych polega na wierceniu w pokładzie zagrożonym tąpaniami otworów wielkośrednicowych. W pokładzie takim strefa zwiększonej koncentracji naprężeń znajduje się w caliźnie przed frontem ściany. Wiercenie otworów wielkośrednicowych w takim pokładzie powoduje odprowadzenie nimi pewnej ilości węgla pochodzącej ze ścianek otworu. Odprowadzenie w ten sposób pewnej ilości calizny węglowej odpręża pokład w sposób dostateczny, przeciwdziałając powstawaniu tąpań.
Według stanu obecnych badań uważa się, że wywiercenie otworów i odprowadzenie nimi około 2 do 3% calizny węglowej odpręży pokłady w dostateczny sposób, aby zapobiec powstawaniu tąpań.
Leave a reply