Obudowa murowana nie zapewnia dużej wodoszczelności i dlatego daje się na zewnątrz niej pierścień z betonu ubijanego (rys. 11,48 i 11.49), Ma on również za zadanie izolację termiczną obudowy murowanej w czasie jej wiązania. W szybie mrożonym bowiem występują niekorzystne warunki dla wiązania zaprawy cementowej .wskutek zbyt niskiej temperatury, jaka tam występuje. Żeby te warunki polepszyć, daje się pierścień betonu na zewnątrz obudowy murowanej od strony zamrożonej ściany skalnej.
Beton w czasie wiązania wydziela pewną ilość ciepła i zapewnia właściwej obudowie murowanej należyte związanie. Dla uzyskania lepszej wodoszczelności obudowy murowanej szybu dzieli się ją niekiedy na dwa pierścienie, między którymi pozostawia się szczelinę grubości 50 do 60 mm, którą wypełnia się płynnym asfaltem.
Obudowę betonową stosuje się w tych przypadkach, gdy zewnętrzne ciśnienie na obudowę (ciśnienie hydrostatyczne wody i ciśnienie skał) wynoszą kilka do kilkunastu MPa i obudowa murowana nie zdałaby w tych warunkach egzaminu ze względu na niedostateczną wytrzymałość jak i wodoszczelność.
Przez odpowiedni dobór składników betonu i staranne wykonanie istnieje możliwość uzyskania w warunkach szybu głębionego metodą zamrażania górotworu obudowy betonowej, której wytrzymałość na ściskanie wynosi 40,0 do 50,0 MN/ma.
Obudowę stalową tubingową stosuje się w specjalnych warunkach, przy dużym dopływie wody o dużym ciśnieniu lub przy występowaniu warstw kurzawkowych o znacznym ciśnieniu. Jest to obudowa bardzo kosztowna i dlatego stosuje się ją u nas w wyjątkowych przypadkach.
Zbrojenie szybu. W ubiegłych latach, gdy belki zbrojeniowe zakładano w gniazdkach wykutych w obudowie, czynność tę wykonywano w czasie wznoszenia obudowy. Obecnie przy przejściu do kotwienia belek zbrojeniowych do obudowy i zmniejszenia niebezpieczeństwa, naruszenia obudowy, zbrojenie szybu wykonuje się najczęściej po ukończeniu głębienia i wzniesieniu obudowy szybu.
Leave a reply