Eekultywacja wymaga wielu skomplikowanych zabiegów technicznych i biologicznych. Sposób prowadzenia rekultywacji jest różny w zależności od rodzaju eksploatowanej kopaliny, jak również od charakteru gruntów. Dla lepszego zrozumienia tego skomplikowanego zagadnienia podano w znacznym skrócie sposób likwidacji rekultywacji wyrobisk popiaskowyeh. W wyniku bezpośredniej eksploatacji odkrywkowej piasków podsadzkowych powstają powierzchnie bezgiebowe. Całokształt prac zmierzających do przywrócenia tym terenem poeksploatacyjnym użyteczności gospodarczej dzieli się na:
– rekultywację,
– zagospodarowanie.
– przygotowraw7czą,
– rekultywacji podstawowej,
– rekultywacji szczegółowej.
W fazie przygotowawczej następuje ustalenie kierunku zagospodarowania i zabiegów rekultywacyjnych do dokumentacji geologicznej, inwestycyjnej i ruchowej. Na wyrobiskach popia- skowych do poziomu grawitacyjnego odwodnienia, ze względów przyrodniczych, ekonomicznych i społecznych prowadzi się rekultywację w kierunku zalesienia. Na bezglebowych gruntach zasadniczym celem rekultywacji leśnej jest odtworzenie gleb i wszystkich czynników przyrodniczych i technicznych warunkujących powstanie, rozwój i gospodarcze użytkowanie gleb. Faza rekultywacji podstawowej obejmuje:
– Właściwe ukształtowanie rzeźby przekształconego terenu polegające na ostatecznym wyrównaniu spągu wyrobiska i skarp za pomocą spycharek. Przed przystąpieniem do tej czynności wykonuje się pomiary wysokości i opracowuje się plan przesuwania mas ziemnych. Jako zasadę przestrzega się usytuowania nachylenia terenu zgodnie z ogól. nym kierunkiem spływu wód istniejących oraz projektowanych kanałów i rowów odwadniających.
– Właściwe ukształtowanie ogólnych warunków hydrogra- jicznych przez co rozumie się zapewnienie układu stosunków wodnych, umożliwiających należytą gospodarkę wodami powierzchniowymi tak w gruncie przekształconym, jak i w jego otoczeniu. Sieć rowów wodnych i kanałów wykonywanych na tym etapie nawiązuje do istniejącego już poprzednio systemu odwodnienia złoża, uzupełnia go i ma na celu optymalne ukształtowanie poziomu wód gruntowych dla przyszłej roślinności motylkowej i drzewiastej.
– Budowę dróg dojazdowych wraz z przepustami na rowach ma to na celu umożliwienie gospodarczego użytkowania terenu.
– Całkowite lub częściowe odtworzenie gleb metodami technicznymi ma to na celu izolację utworów7 toksycznych lub użyźnienie gruntów jałowych. Tworzenie gleby metodą techniczną polega na nawożeniu nadkładem próchnicowo-
– piaszczystym zdejmowanym ze stropu złoża w fazie robót przygotowawczych do eksploatacji złoża (w ilości około 200 t/ha) bądź na nawożeniu skałą montmorylonitową (bentonit) w postaci nawozów (z dodatkiem odpowiednich ilości nawozów azotowych, potasowych i fosforowych). Bentonit wchłania i utrzymuje wodę oraz magazynuje składniki pokarmowe (z nawozów), uniemożliwiając szybkie ich wypłukiwanie w głąb gruntu piaszczystego, przez co następuje dobry rozwój roślinności motylkowej i drzewiastej.
– Zapewnienie stateczności skarp i zwałowisk obudową techniczną, biologiczną lub biologiczno-techniczną. Obudowa techniczna polega na wykonaniu plotkowania, zabudowie wyrw erozyjnych, wykonaniu rowów opaskowych na górnej krawędzi skarpy oraz na wykonaniu rynien spływowych. Obudowa biologiczna polega na darniowaniu skarp, wysiewie traw, sadzeniu drzew i krzewów. Najczęściej stosowana jest obudowa biologiczno-techniczną, która jest połączeniem obu poprzednio opisanych sposobów.
– Regulację lokalnych stosunków wodnych to jest wykonanie poprawek i uzupełnień w sieci rowów odwadniających.
– Przeciwerozyjną obudowę zwałowisk polega to na wysiewie jednorocznej i wieloletniej roślinności motylkowej.
Leave a reply